Για ακόμα μία φορά δεν καταφέραμε να ακολουθήσουμε το πλάνο που σχεδιάσαμε την προηγούμενη μέρα και έτσι φτάσαμε πολύ αργότερα από όσο περιμέναμε στο Μεντεγίν. Παρ' ολα αυτά στη διαδρομή αντικρίσαμε την μοναδική και πανέμορφη φύση της Κολομβίας που μας βοήθησε να ξεχαστούμε για μερικές ώρες, γνωρίζοντας ότι το ταξίδι αυτό θα διαρκέσει τον ίδιο χρόνο που χρειαστήκαμε να έρθουμε με το αεροπλάνο απο την Φρανκφούρτη.
Την Κυριακή γύρω στις εννέα το βράδυ φτάνουμε στο σταθμό του Μεντεγίν και παίρνουμε ένα ταξί για να πάμε στο Πομπλάδο, η περιοχή όπου αναγράφεται στην διεύθυνση που είχα για ένα χοστέλ που μου πρότειναν στην Μποκοτά.
Δυστυχώς δεν υπάρχει ελεύθερο κρεβάτι, μου λέει η γλυκύτατη και ομολογούμενος πανέμορφη Καρολίνα. Πήρε αμέσως τηλέφωνο σε κάποια άλλα χοστέλ και τελικά μείναμε στο ίδιο δρόμο μόλις 150 μέτρα πιο πέρα.
Ήσυχο και μεγάλο το χόστελ αλλά σχεδόν άδειο, δεν μας πειράζει καθόλου αυτό αλλά το ότι το δωμάτιο είναι ουσιαστικά μέσα στο γκαράζ και τα στρώματα των κρεβατιών εντελώς άβολα μας αναγκάζει να ψάξουμε την επόμενη μέρα για άλλο χόστελ.
Εκείνη την βραδιά η κούραση μας κράτησε μέσα, βγήκαμε μόνο για φαγητό ένα δρόμο παρακάτω και γυρίσαμε με σκοπό τον....ύπνο.!
Ξημερώνει Δευτέρα και όλα είναι διαφορετικά. Η ζέστη έχει κάνει την παρουσία της αισθητή και μας φτιάχνει την διάθεση ο κήπος στο πλάι του χοστέλ παίρνοντας το πρωινό μας, παρόλα αυτά εγώ πάω στο δίπλα χόστελ για να ξαναρωτήσω αν υπάρχει κρεβάτι, μη γνωρίζοντας για την μεγάλη έκπληξη που με περιμένει...
Ο ιδιοκτήτης του χοστέλ, ο Κέλβιν, είναι απο την Νέα Ζηλανδία και με καλωσορίζει με ένα μεγάλο χαμόγελο, λέγοντας μου ότι είχε λάβει το μέιλ μου και λυπάται που δεν ενημερώθηκε η Καρολίνα για την κράτηση μου. Μου πρόσφερε καφέ και μιλήσαμε για το Μεντεγίν και την δουλεία, μέχρι που με ρώτησε από που είμαι, του είπα ότι είμαι Έλληνας και τότε, μου λέει οτι υπάρχει ένας Έλληνας εδώ πιο πάνω που έχει ένα χόστελ!!!!
Μέτα απο 1 ώρα περίπου γνωρίζουμε τον άνθρωπο που θα μας μας πεί τα πάντα για το Μεντεγίν, δίνοντας μας την καλύτερη σουίτα του χοστέλ, ο Σπύρος είναι ο άνθρωπός μας....
Αύριο η συνέχεια....
