Δεν το λέω για να ζηλέψετε, αλλά είναι όμορφη η προσμονή, ίσως είναι ένα απο τα πιό ανεξέλεγκτα συναισθήματα που συμβαίνουν στον άνθρωπο. Όταν πλησιάζει η μέρα που φεύγεις νιώθεις μόνο χαρά, άντε και λίγο αγχος μπας και δεν είσαι ψυχολογικά έτοιμος ή μήπως έχασες το διαβατήριο σου και δεν το ξέρεις και αρχίζεις το ψάξιμο στα πιο απιθανα σημεία του σπιτιού διότι εκεί που το είχες, το μετακίνησες και άμα έχεις και μνήμη χρυσόψαρου;; όμως είναι μοναδική η ανακούφιση όταν το βρίσκεις.
Σε πολύ λίγες μέρες θα αναχωρήσουμε για ένα ταξίδι που σχεδιάζουμε μήνες και ονειρευόμαστε χρόνια, αλλά τελικά, καμιά φορά τα σχέδια αλλάζουν.
Το αρχικό σχέδιο ήταν, εγώ κι ο Νίκος να αναχωρήσουμε από τα Χανιά την Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου με προορισμό την Αθήνα, κατόπιν να πετάξουμε για Φρανκφούρτη και από εκεί για Μπογκοτά(Κολομβία). Δεν έχουμε σκοπό να αλλάξουμε τίποτα από όλα αυτά, απλά το μόνο που θα αλλάξει είναι ότι θα έρθει μαζί και ο φίλος μας ο Δημήτρης!Ήμασταν δύο, είμαστε τρεις και σε πολύ λίγες μέρες ανάμεσα σε 46 εκατομμύρια Κολομβιανούς πολίτες.
Θα διανύσουμε 10414 χιλιόμετρα από τα Χανιά μέχρι την Κολομβία, θα πετάξουμε 16 ώρες και η συνολική διάρκεια του ταξιδιού θα είναι πάνω από 41 ώρες από το σπίτι ως το τελικό προορισμό. Δεν είναι μακριά τελικά, ούτε δύο 24ωρα, τι σου είναι ο κόσμος, μικρός.
Ταξιδέψτε μαζί μας στον μαγικό κόσμο του κόσμου...
