Ταξιδεύοντας απο την Κρήτη στην Κολομβία - σελίδες

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Καραϊβική: Νησιά Ροζάριο

Τα βόρια παράλια της Κολομβίας βρέχονται από τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική θάλασσα, και το καλύτερο που έχεις να κάνεις όταν βρεθείς εκεί, είναι να βουτήξεις στα καταγάλανα νερά, της διασημότερης θάλασσας στον κόσμο.
Από την πόλη της Καρταχένα, οι όμορφες και τροπικές παραλίες απέχουν περίπου 20 χιλιόμετρα και σίγουρα σε ανταμείβουν με την εξωτική ομορφιά τους και τα αστραφτερά τυρκουάζ νερά. Επιλέξαμε να πάρουμε το καραβάκι και να κάνουμε την κρουαζιέρα από το λιμάνι της Bocagrande και προορισμό τα νησιά Ροζάριο και κατόπιν να αποβιβαστούμε στην Baru, μια περιοχή όπου βρίσκεται η playa blanca( λευκή παραλία). Η άφιξη μας στο λιμάνι ήταν στις οχτώ και τέταρτο το πρωί, έπρεπε να βρισκόμασταν εκεί τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα για να βρούμε εισιτήριο, αλλά τελικά υπάρχουν πολλές επιλογές από την πληθώρα πλοίων και βαρκών που κάνουν την συγκεκριμένη κρουαζιέρα καθημερινά.
Το πλοίο που θα μας μετέφερε στην εξωτική Καραϊβική, ήταν ένα πλοιάριο, χωρητικότητας 70 περίπου ατόμων, εξοπλισμένο με όλες τις ανέσεις για μια ημερήσια θαλάσσια εκδρομή, την μουσική στην διαπασών, μικροπωλητές να προσφέρουν τυρόπιτες και παγωτά και την Σαλώμη να κάνεις το χορευτικό της για μια παρέα ηλικιωμένων που υποθέτω ότι έκαναν μια απόδραση από την καθημερινότητα.

Το σημαντικότερο για αυτή την κρουζιέρα, ήταν το αντιλιακό. Ο ήλιος κοντά στον ισημερινό είναι καυτός και δεν κάνει σε κανένα χάρες, κι εμείς ακόμα μοιάζουμε με εσκιμώους ανάμεσα στους ντόπιους, καλύτερα που δεν έχω πιεί ακόμα καφέ, παρά να είχα ξεχάσει το αντιλιακό, διότι τα 2/3 της διαδρομής τα περάσαμε έξω, στην κουβέρτα του πλοίου κάτω απο τον ήλιο κάνοντας παρέα στα δελφίνια που μας συνόδεψαν αξιοπρεπώς.

Μερικά από τα νησιά Ροζάριο είναι ιδιωτικά και απαγορεύεται η αποβίβαση, όλα είναι μικρά νησάκια κοντά στην ακτή, γεμάτα κέδρους και φοίνικες και όσα είναι πολύ μικρά και δεν πάνε άνθρωποι, ακόμα, είναι σαν κομμάτια από το παζλ του παραδείσου. Δύο ώρες μετά την αναχώρηση μας από το λιμάνι της Καρταχένα, ο καπετάνιος ετοιμάζει να πλευρίσει ίσως το μεγαλύτερο νησί που έχουμε δει έως τώρα για να παραμείνουμε εκεί για μία ώρα περίπου. Οι περισσότεροι δεν θέλαμε να περιμένουμε το πλήθος να αποβιβαστεί και μίας και δεν υπήρχε ούτε δείγμα παραλίας, βουτήξαμε απο το πλοίο λίγα μέτρα απο το φράγμα με τα δελφίνια και τα νέρα να έχουν την ιδανική θερμοκρασία για εμάς τους ζεσταμένους.
Η μόνη δραστηριότητα στο νησί είναι ένα μικρό Δελφινάριο, όπου πληρώνοντας ένα εισιτήριο περίπου 6-7 ευρώ, θα δεις μια μικρή επίδειξη με τα δελφίνια να κάνουν ότι τους λένε οι εκπαιδευτές τους, πολλοί ψαράδες-μικροπωλητές πουλάνε γαρίδες και άλλες νοστιμιές του ωκεανού προσπαθώντας να σε πείσουν ότι αυτό που θα σου προσφέρουν είναι καλύτερο και από το viagra!.
Κολυμπούσαμε μέχρι την στιγμή που μας φώναξαν για να αποχωρήσουμε με προορισμό την playa blanca, είναι μια παραλία όπως αυτές που βλέπουμε στα καρτ-ποστάλ, το γεύμα το έχουμε προπληρώσει, φρέσκο ψάρι με τα συνοδευτικά του, εν το μεταξύ δεκάδες μαύρες κυρίες με τις άσπρες κελεμπίες προσφέρουν μασάζ στα πόδια και άλλοι τόσοι πουλάνε βραχιόλια και κρεμαστά από τα πιο σπάνια κοχύλια της Καραϊβικής, τι να κάνουμε, βρισκόμαστε στην Λοκομβία.

Η επιστροφή ήταν εξίσου διασκεδαστική μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, για να αρχίσουμε τα σχέδια για την μεγαλύτερη γιορτή της Κολομβίας, το καρναβάλι της Μπαρανγκίγια.
σύντομα η συνέχεια...