Έφτασε η μεγάλη μέρα, οι ετοιμασίες για το σακίδιο έγιναν από χτες και σήμερα το μόνο που έχει μείνει είναι να μπουν τα πράγματα στην θέση τους, βέβαια αν τύχει και έχω ξεχάσει κάτι, θα προσπαθήσω να ζήσω και χωρίς αυτό.Ευτυχώς που είμαστε άντρες και γλυτώσαμε μερικές εκατοντάδες ευρώ για την ανανέωση της γκαρνταρόμπας μας.
Είχαμε ραντεβού με τον σοφέρ(zoo the great) στις τέσσερις και είκοσι το απόγευμα για να είμαστε στο αεροδρόμιο στις πέντε και μισή. Δεν καθυστερήσαμε καθόλου να φτάσουμε, παρότι ότι άργησα να ετοιμαστώ κατά 30 λεπτά. Τρέχω σιγά για να φτάσω γρήγορα.
Οι τελευταίες ευχές πριν φύγω από το σπίτι, να προσέχεις, να μετράς τα ρέστα σου, να προσέχεις που υπογράφεις και το αναπόφευκτο, πρόσεχε μην σε απαγάγουν, τελικά δεν κατάφερα να το αποφύγω όλο αυτόν τον καιρό ούτε γιος Πρέσβη να ήμουν, απλά μερικοί είναι ανεπίδεκτοι ''κατανοήσεως''.
Στις έξι και πέντε ακούγεται η ανακοίνωση , οι επιβάτες της Aegean να προσέλθουν στην πύλη για αναχώρηση. Δεν βιαζόμαστε πια, τα σακίδια έχουν ήδη μπει στο αεροπλάνο και το μόνο που μένει είναι να ανέβουμε τα σκαλάκια του αεροδρομίου Χανίων Δασκαλογιάννης για την πρώτη μας επιβίβαση στο μακρινό μας ταξίδι προ την Κολομβία.
Όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο για Αθήνα, νόμιζα οτι μετά το αυτοκινητάκι μου είναι ίσως το στενότερο κάθισμα στον κόσμο που έχω καθίσει, καθώς συμφώνησε μαζί μου και ο Νίκος και η συμπαθέστατη δασκάλα που συμπλήρωσε την τριάδα καθισμάτων της σειράς, η οποία, κάνει το Χανιά - Αθήνα Κάθε Τετάρτη επειδή εκεί την διόρισαν φέτος και χωρίς μπόνους παρακαλώ.
Ξέχασα να πω, ότι είμαστε δύο προς το παρών, τον Δημήτρη θα τον συναντήσουμε κάπου στην Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα για να επιστρέψουμε όλοι μαζί στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, περιμένοντας μέχρι τις έξι το πρωί, όπου αναχωρεί η επόμενη πτήση, Πάμε.... Φρανκφούρτη.
προς το παρών φιλοξενούμαστε στην Αθήνα από εξαιρετικούς φίλους.
Ταξιδέψτε μαζί μας στον μαγικό κόσμο του κόσμου.
