Επιτέλους ξαναγράφουμε!!!
Από τις 26 Μαΐου μέχρι σήμερα έχουν περάσει 4 μήνες και 5 ημέρες, αλλά οι μνήμες μας από το μακρινό και εξωτικό ταξίδι μας στην Κολομβία παραμένουν αναλλοίωτες όπως την στιγμή που τις ζούσαμε εκεί. Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία να σας εξηγήσω τι συνέβη και πέρασε τόσος καιρός από το προηγούμενο άρθρο, αλλά το μόνο που θα σας πω είναι ότι αυτήν τη στιγμή που γράφω ήδη νιώθω την αύρα του καρναβαλιού τις Μπαρανγκίγιας.
Το δεύτερο μεγαλύτερο καρναβάλι στην Λατινική Αμερική διεξάγετε στην Μπαρανγκίγια της Κολομβίας, η πόλη είναι χαώδης, άναρχη και με πολύ κίνηση στους δρόμους. Στη νότια πλευρά της πόλης, όπου είναι η είσοδος της Μπαρανκγίγια, η ευγενέστατη Χοσεφίνα και ο σύζυγος της μας υποδέχτηκαν με αγκαλιές, φιλιά και ένα ζεστό γεύμα πριν ανηφορίσουμε για την παρέλαση του καρναβαλιού όπου ίσα που προλαβαίνουμε. Μας έδωσαν μπλουζάκια και καπέλα για να μπούμε στο κλίμα, συμβουλές σε περίπτωση που χαθούμε και πολύ, μα πολύ θετική ενέργεια. Είναι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι στην γη, λένε και εννοούνε τους κοστένιους, αυτούς που ζούνε στις ακτές τις καραϊβικής και να σας πω μέχρι τώρα συμφωνώ και επαυξάνω.
Είναι η ώρα για αναχώρηση, η ώρα κοντεύει 6 το απόγευμα και εάν δεν έχει πολύ κίνηση στους δρόμους σε μισή ώρα θα είμαστε στο απόλυτο σημείο συνάντησης.
Επιβιβαζόμαστε σε ένα ταξί, στο δεύτερο που βρήκαμε, μια και ο πρώτος μας εγκατέλειψε και με πρόσωπα που λάμπουν από ευτυχία πηγαίνουμε στην "μάχη των λουλουδιών".
Πολύς κόσμος μαζεμένος σε μια πλατεία περιμένει με ανυπομονησία την παρέλαση και εμείς ένα τρόπο να χωθούμε ανάμεσα τους για να πάρουμε μια γεύση από το Κολομβιανό καρναβάλι.
Πολλοί μικροπωλητές πουλάνε ζεστά καλαμπόκια με βούτυρο, άλλοι σουβλάκια και κάποιοι άλλοι την "παγίδα" της φιέστας. Και τι εννοώ με την λέξη παγίδα; όλοι που βρίσκονται γύρω μας κρατάνε μπουκάλια με αφρούς, ξέρετε, αυτούς που σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι 8 ετών και άλλοι τόσοι χάρτινα κουτάκια με πούδρα, μια σκόνη όπου σε συνδυασμό με τον αφρό είσαι ότι πρέπει για να σου αδειάσουν στο κεφάλι και ένα τσουβάλι με πούπουλα!!! Αλλά όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι, από 8 ετών έως 78 και δεν αφήνουν κανέναν ανικανοποίητο.
Τελικά βρήκαμε μια ωραία θέση στην υπερυψωμένη αυλή της ταβέρνας με τα κοτόπουλα, εφοδιαστήκαμε με τα απαραίτητα και περιμένουμε την παρέλαση συνοδεία με διαφορετικές μουσικές από κάθε μπαλκόνι. Λίγη ώρα αργότερα τα πρώτα άρματα έκανα την εμφάνιση τους και οι άντρες τις παρέας, όχι μόνο της δικής μας, επιβραβεύουν τις καλλίγραμμες χορεύτριες αλλά τους μικρούς ήρωες της "μάχης των λουλουδιών", όπως λέγεται και το σημείο που διεξάγεται η σημερινή παρέλαση.
Το περιμέναμε κάπως πιο φανταχτερό όλο το σκηνικό αλλά οι ντόπιοι μας είπαν ότι η μεγάλη παρέλαση θα γίνει αύριο στο κέντρο της πόλης και αυτή εδώ είναι μια μικρή τοπική γιορτή για τους ντόπιους της πόλης, γι αυτό μάλλον ήμασταν οι μοναδικοί ξένοι στο στενό μπαλκονάκι της ταβέρνας με τα κοτόπουλα. Τα κοτόπουλα δεν άργησαν να εμποτίζονται με αφρούς και πούδρα, ο ψήστης συνεχώς να προσπαθεί να τα προστατέψει, αλλά αδίκως μιας και όλοι ήταν μέσα στο κόλπο, μια συνταγή που θα μπορούσε να εφαρμόσει θα ήταν ψητό κοτόπουλο με πατάτες, αφρό, πούδρα, μπίρα και καλής σας όρεξη.
Πολύ σύντομα η συνέχεια για το τι έγινε το ίδιο βράδυ στο διασημότερο κλάμπ της Κολομβίας.
