Στο Μεντεγίν μείναμε ακριβώς μια εβδομάδα, να με συγχωρήσετε που δεν ανέβασα κανένα άρθρο όλες αυτές τις μέρες αλλά ήθελα να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη για αυτή την πόλη.
Το Μεντεγίν της Κολομβίας πριν από 20 χρόνια ήταν μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις του κόσμου, σήμερα μία από τις πιο ασφαλείς όλης της Λατινικής Αμερικής.
Ο Σπύρος μας φιλοξένησε στο χοστέλ αρκάδια που έχει ανοίξει τους τελευταίους 6 μήνες το οποίο το προορίζει για μπουτίκ χοτέλ, πήραμε την μεγαλύτερη σουίτα που την έχει ονομάσει Παρθενώνα, όνομα και πράμα, εκεί γνωρίσαμε τον Τζέφ, ένας ακόμα Αμερικανός που έχει ξεχάσει να γυρίσει πίσω, είναι περίπου 4 μήνες εκεί, επίσης γνωρίσαμε ταξιδιώτες από την Ευρώπη που η Κολομβία γι αυτούς είναι απλά ένα πέρασμα από την κεντρική στην νότια Αμερική, σχεδόν κανείς δεν ταξιδεύει λιγότερο από 4 μήνες.
Είναι δύσκολο να κάνεις δουλειές εδώ, μας λέει ο Σπύρος, δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανένα και κανένας δεν σε εμπιστεύεται αλλά είμαι πολύ ερωτευμένος με την πόλη της αιώνιας άνοιξης και δεν το σκέφτομαι καθόλου να γυρίσω την Ελλάδα. Δεν έχει άδικο, το κλίμα είναι εξαιρετικό, η πόλη έχει μια ενέργεια μοναδική, αφού καθημερινά περπατάμε τουλάχιστον 6-7 χιλιόμετρα και η κούραση μας φαίνεται άγνωστη λέξη, και βασικά είναι μια πόλη που το πρόσημο ανάπτυξης είναι θετικό και μόνο, λένε ότι, σε λίγα χρόνια θα έχει φτάσει το ριο ντε τζανέιρο.
Την δεύτερη μέρα γνωρίσαμε και τον Θανάση, ένας ακόμα Έλληνας που έχει έρθει για μπίσνες στην Κολομβία, έφυγε πριν 20 χρόνια από την Ελλάδα και πήγε στο Βανκούβερ, τότε που η γή πουλιόταν για λίγα δολάρια και σήμερα δεν το έχει μετανιώσει καθόλου, χάρηκε που είδε Έλληνες και η φιλοξενία του εξαιρετική.
Μέναμε στο Πομπλάδο, σίγουρα η πιο πλούσια γειτονιά της Κολομβίας, πολλοί την παρομοιάζουν με Ντίσνεηλάντ και δεν έχουν άδικο, εκατοντάδες μπάρ και εστιατόρια, καινούργια ξενοδοχεία, πεντακάθαρα και εντελώς ασφαλές, όμως ήθελα να δω την αληθινή πλευρά της πόλης. Πήραμε το μετρό και φτάσαμε περίπου στο τέλος της διαδρομής, από εκεί πήραμε το μετροκάμπλε(τελεφερίκ) όπου σε ανεβάζει σε ένα βουνό διασχίζοντας τις κομμούνες. Έτσι λέγονται οι φτωχογειτονιές του Μεντεγίν και επικρατούν τουλάχιστον στο 70 τις εκατό της πόλης.
Αύριο θα γράψω για όλες τις εμπειρίες μας στο Μεντεγίν, απλά ψάχνουμε ένα ήρεμο διαμέρισμα στην Καρταχένα, που βρισκόμαστε απο χτές, άλλος κόσμος εδώ....
