Τροπική ζέστη στην Καρταχένα

Αναχωρώντας από το Μεντεγίν για να πάμε στην Καρταχένα της Κολομβίας, βάζουμε τα χοντρά ρούχα στον πάτο του σακίδιου μας, και μετά από μιάμιση ώρα πτήσης με ένα σχετικά μικρό αεροπλάνο της copa air συναντάμε το τροπικό κλίμα της Καραϊβικής.

Η Καρταχένα είναι μεγάλη και μικρή ταυτόχρονα, σαν επισκέπτης σε λίγες μέρες αυτή η πόλη σου έχει αποκαλυφθεί και τότε νιώθεις την διαφορετικότητα των costenios, έτσι αποκαλούνται όσοι μένουν στις ακτές της χώρας.
Όλα είναι πιο χαλαρά πιο ζεστά και πιο τουριστικά. Η Καρταχένα και πολλές άλλες παραλιακές πόλεις της Κολομβίας διατηρούν τον τουρισμό όλο τον χρόνο εξαιτίας του κλίματος και της τροπικής ζέστης. Η παλιά πόλη είναι το βασικότερο αξιοθέατο, πολύ γραφική και γεμάτη ζωή μέρα νύχτα, το κακό είναι ότι με τόσο τουρισμό, σχεδόν όλα έχουν διπλάσιες τιμές από το Μεντεγίν.

Κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο, η μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας από το Μεντεγίν αφήνει ένα χαμόγελο και στους τρείς μας. Μετά από είκοσι λεπτά παίρνουμε τα σακίδια και κατευθυνόμαστε προς την έξοδο και να βρούμε ταξί προς την πόλη. Το αεροδρόμιο της Καρταχένα είναι μόλις 5 λεπτά απο το κέντρο και κοστίζει μόνο 4 ευρώ, περίπου 4 χιλιάδες πέσος. Το μόνο κακό ήταν ότι φτάσαμε μεσημέρι και η  ζέστη μας κούρασε αρκετά μέχρι να βρούμε κάπου να μείνουμε. Τελικά μετά από 2 ώρες ψάξιμο και αφού φάγαμε το μεσημεριανό μας τραβήξαμε για την bocagrange, μια περιοχή λίγο έξω από το κέντρο, διότι όλα τα χόστελ στην παλιά πόλη της Καρταχένας, ήταν γεμάτα.

Η bocagrande = μεγάλο στόμα, είναι μία από της αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές της Καρταχένας
και είναι η περιοχή που διαθέτει παραλία, καμία όμως σχέση με της φωτογραφίες που είχα δει, έτσι αν θέλεις παραλία πρέπει να πάς στην playa blanca, είναι περίπου 40 λεπτά από την Καρταχένα με αυτοκίνητο ή μηχανάκι και κοστίζει 15,000 πέσος και η άλλη εναλλακτική, όπου κάναμε εμείς, είναι ημερήσια κρουαζιέρα από την Καρταχένα όπου πάς στα νησιά Ροζάριο και στην playa blanca  με το λιγότερο 50,000 πέσος με φαγητό, προτιμήστε το πρώτο κατά την γνώμη μου.

 Την επόμενη μέρα που ξυπνήσαμε, θέλαμε να μείνουμε κάπου πιο ύσηχα, το χόστελ που είχαμε βρει ήταν ακριβώς πάνω σε μία λεωφόρο και η μουσική, η τηλεόραση και ο ανεμιστήρας στο σαλόνι μας είχαν προκαλέσει τάσεις φυγής. Ο Δημήτρης και ο Νίκος αποφάσισαν να πάρουν τους δρόμους με σκοπό να βρουν ένα διαμέρισμα σε λογική τιμή. Μετά από περίπου 5 ώρες μπαίνουμε στο τελευταίο διαμέρισμα και μάλλον το καλύτερο από όσα είδαμε. Όλα έχουν να κάνουν το πόσο θέλεις να πληρώσεις σε αυτή την χώρα, το παζάρι είναι απαραίτητο και οποιαδήποτε συναλλαγή.

συνεχίζεται...